Już 14 maja na ekranach amerykańskich kin zagości Spirala: Nowy rozdział serii Piła. O polskiej premierze nic obecnie nie wiemy, ale możemy zakładać, że odbędzie się jeszcze przed latem – Monolith podzielił się już nawet zwiastunem filmu. Z tej okazji postanowiliśmy przyjrzeć się poprzednim odsłonom kultowego cyklu – zwłaszcza scenom wyrafinowanych uśmierceń bohaterów, z którymi wszyscy Piłę kojarzą.
Piła została wpisana w poczet tak zwanego kina torture porn. Nazwa podgatunku jest wymowna i sporo zdradza o priorytetach twórców. Scen tortur i morderstw w horrorach, których bohaterem był Jigsaw, znalazło się bardzo wiele. My zasugerowaliśmy się topką Darrena Lynna Bousmana (reżysera Spirali) i wybraliśmy najokrutniejszą piątkę. Od samej lektury wydacie z siebie okrzyk bólu. No więc zagrajmy w grę!
Seria Piła – najokrutniejsze pułapki
Piła 3D (2010): neonaziści w tarapatach
Chyba najbrutalniejszy ustęp z Piły 3D: członkowie neonazistowskiego gangu budzą się na złomowisku i odkrywają, że stali się częścią perwersyjnej gry. Evan (w tej roli Chester Bennington z zespołu Linkin Park) jest sklejony z siedzeniem samochodu – żeby wydostać się z auta, będzie musiał siłą zedrzeć płaty skóry ze swoich pleców. Stawka w grze jest wysoka: jego dziewczyna umieszczona jest twarzą bezpośrednio pod rozpędzonym kołem, a dwaj kumple mogą stracić kończyny, jeśli Evan podejmie jeden błędny ruch. Lider skinheadów ma za zadanie dosłownie wyjść ze swojej skóry i pociągnąć za dźwignię, która będzie dla czwórki wybawieniem. Tylko czy aby na pewno nim jest?
Rola cameo Benningtona to oczywiście highlight sceny. Wokalista od zawsze był fanem Piły i kiedy dowiedział się, że członek jego zespołu mieszka obok producenta Marka Burga, wiedział, że to dla niego szansa, by pojawić się w sequelu. Darren Lynn Bousman wyznał, że scenę samochodową ciężko było mu znieść podczas wizyty w kinie: „Wzdrygnąłem w fotelu, miałem ochotę krzyczeć z przerażenia, kiedy to oglądałem”.
Piła II (2005): nie pchaj ręki między… żyletki
W „dwójce” Pan Układanka pastwi się nad grupą więźniów i kryminalistów. Wśród ofiar – zamkniętych w starym budynku-pułapce – znajduje się syn detektywa Matthewsa (Donnie Wahlberg). Bohaterowie szukają m.in. antidotum, które może ocalić ich przed działaniem śmiertelnego gazu.
Odtrutkę znajduje Addison Corday (Emmanuelle Vaugier), ale to część kolejnej intrygi psychopatycznego mordercy. Kobieta wkłada dłonie do zawieszonego pod sufitem, szklanego pudełka, gdzie umieszczono lekarstwo – najpierw jedną, potem drugą. Okazuje się, że w otworach ukryto żyletki, które zaciskają jej ręce – z tej sytuacji nie ma już ucieczki. Wygląda na to, że Addison nigdy nie usłyszała od matki, by nie wkładać palca między drzwi – ryzyko nie zawsze popłaca.
Bousman uznał, że scena z udziałem Vaugier jest jedną z najlepszych w serii – chwalił ją za walory produkcyjne, oświetlenie planu i grę głównej aktorki. Dodał, że „piękno” samej pułapki tkwi w jej prostocie.
Piła III (2006): martwa wewnętrznie policjantka
Piła III to film, z którego wprost wylewa się upodobanie makabry. Wystarczy wspomnieć plakat promocyjny, na którym zamiast rzymskiej trójki widniał tercet zawieszonych na szubienicy, urwanych zębów. Wielkim szokiem tej odsłony okazuje się scena z udziałem detektyw Allison Kerry (Dina Meyer).
Policjantka trafia w pułapkę psychopatycznego Jigsawa, który unieruchamia kobietę i zaczepia specjalną uprząż o jej żebra. Może ona, po upływie określonego czasu, dosłownie rozerwać korpus ofiary. Kerry może uniknąć śmierci, jeśli wyciągnie klucz ze słoika zalanego kwasem – Jigsaw pozostawił jej pole do manewru dłonią.
Detektyw dowiaduje się, jak może przeżyć dzięki nagraniu audio, które Pan Układanka rozpoczyna słowami:
— Witaj, Kerry. Spędziłaś swoje życie pośród trupów, składając do kupy ich ostatnie chwile. Dobrze sobie z tym radzisz, bo – jak umarli – sama jesteś martwa w środku. Chcę, byś dołączyła do swojej prawdziwej rodziny – rodziny truposzy.
Piła – pułapki, z których nie ma ucieczki
Piła II (2005): wnęka wypełniona strzykawkami
Wielu z nas boi się igieł. Ci, którzy cierpią na fobię przed nakłuciem, powinni wiedzieć, że jest w Pile II mocna scena z zagłębieniem wypełnionym po brzegi strzykawkami. Do dziury wpada jedna z bohaterek, Amanda (Shawnee Smith). Wyjście na zewnątrz jest niemożliwe, bo otwór w podłodze jest wyjątkowo głęboki, a po jego powierzchni nie da się poruszać – każdy ruch to kolejna rana wywołana przez igłę. Scena opiera się na tej samej retoryce, co podobny moment z filmu Suspiria Dario Argento – w którym dziewczyna trafia do pomieszczenia wypełnionego drutem brzytwiastym.
Siłą sceny jest jej oprawa muzyczna – mianowicie wykorzystanie kawałka „Hello Zepp” Charliego Clousera w tle. Znacie ten utwór doskonale – lata temu, jeszcze przed wejściem na rynek smartfonów, był w Polsce popularnym dzwonkiem telefonicznym.
Piła IV (2007): chore zabawy w mauzoleum
Scena otwierająca Piłę IV okazała się jedną z najbardziej chorych w całej serii – i według Bousmana to oczywiście komplement. Dwaj mężczyźni budzą się w bogatym architektonicznie mauzoleum, gdzie mogą spędzić już wieczność. Jeden ma zaszyte nićmi usta, drugi – oczy zszyte tak, by nic nie widział. Są przykuci łańcuchami do wielkiego urządzenia stojącego pośrodku sali – zaczyna ono przyciągać ofiary do siebie, co nie może skończyć się dobrze. Mężczyźni mogą się w najlepszym wypadku udusić od stalowego sznura, w gorszym – umrzeć we „wciągarce”. Jigsaw zostawia im jednak zabawki – metalowe narzędzia takie jak młot czy toporek. Kto przetrwa tę rozgrywkę?
Darren Lynn Bousman wybrał scenę jako jedną z najostrzejszych w serii Piła głównie ze względu na jej krwawą puentę. Napiszemy tak: narzędzia stolarskie i budowlane nie bez powodu znajdują się w zasięgu uwięzionych ofiar.
